Terapia współuzależnienia – dla kogo i dlaczego jest ważna

Żona alkoholika, mąż narkomanki, partnerka hazardzisty… Każda z tych osób może w pewnym momencie potrzebować profesjonalnej pomocy i terapii współuzależnienia. Życie w relacji partnerskiej z człowiekiem uzależnionym prowadzi bowiem nader często do destrukcyjnego dostosowania się do jego nałogu i podporządkowania temu absolutnie wszystkiego. Nie jest to korzystna sytuacja dla żadnej ze stron…

Partner lub partnerka osoby uzależnionej popada we współuzależnienie stopniowo, czego zwykle nawet nie zauważa. Nadmiernie angażuje się w problemy związane z nałogiem, zaniedbując przy tym siebie: własne potrzeby, emocje, samopoczucie psychiczne i fizyczne. Pojawia się niezdrowa nadopiekuńczość, poczucie winy, napięcie i stres z powodu ciągłego pilnowania nałogowca, wyręczania go i prób „uzdrowienia”. Normą staje się w końcu ukrywanie problemu przed światem, usprawiedliwianie „winnego” i udawanie normalności. To najwyższy czas, a w zasadzie ostatni dzwonek, aby zgłosić się na terapię współuzależnienia!

Terapia współuzależnionych – kto i kiedy powinien z tego skorzystać

Terapii osób współuzależnionych może potrzebować każdy, kto żyje w bliskim związku (małżeńskim, partnerskim) z osobą borykającą się z nałogiem (alkoholizm, narkomania, seksoholizm, uzależnienie od hazardu lub inne). Im wcześniej skorzysta się z profesjonalnej pomocy, tym lepiej. Terapia współuzależnienia nie musi być ostatnią deską ratunku. Może mieć również charakter profilaktyczny i rozpocząć się na przykład równocześnie z początkiem leczenia osoby uzależnionej lub po prostu wtedy, gdy świadoma zagrożenia osoba zgłosi się do specjalisty, aby ochronić się przed współuzależnieniem.

Jak rozpoznać zagrożenie, czyli objawy współuzależnienia 

Symptomy współuzależnienia pojawiają się stopniowo. Najlepiej skorzystać z pomocy dla współuzależnionych na jak najwcześniejszym etapie tego procesu, ale tak naprawdę nigdy nie jest za późno na terapię. Oto, jak rozwija się współuzależnienie…

• Na początku jest negowanie problemu, a jakiś czas potem paniczne próby rozwiązania go (zwykle poprzez prośby lub groźby). Do życia wkrada się chaos, pojawia się poczucie zagubienia i stres związany z sytuacją, czyli „zawaleniem się” dotychczasowego porządku.
  
• W kolejnym stadium współuzależnieni zaczynają kontrolować nałogowca. Opiekują się, pilnują, szpiegują, przeszukują, zastanawiają nad tym co zrobił, co robi i co ma zamiar zrobić. Życie „kręci się” wokół osoby uzależnionej. Na dalszy plan schodzą własne potrzeby, samopoczucie, a nawet pozostali członkowie rodziny.
  
• Chcąc utrzymać w domu „normalność”, osoba współuzależniona ukrywa problem przed innymi, usprawiedliwia zachowanie uzależnionego, kryje go, gdy zaniedbuje on dom, pracę, rodzinę, relacje towarzyskie, przejmuje jego obowiązki, udaje przed światem, że nic się nie dzieje.
  
• Dominuje poczucie odpowiedzialności za wszystko, co robi i czego nie robi nałogowiec, a także poczucie winy. Współuzależniony (współuzależniona) odczuwa chroniczny stres. W zaawansowanym stadium mogą wystąpić zaburzenia lękowe, stany depresyjne, a także objawy psychosomatyczne (przykładowo bóle głowy czy problemy żołądkowe na tle nerwowym). Spada poczucie własnej wartości, a poczucie szczęścia i samospełnienie zależą głównie od stanu osoby uzależnionej.
  
• Na końcu następuje dostosowanie się do nowego, destrukcyjnego modelu życia. W najcięższych przypadkach osoba współuzależniona może przyjmować niszczące wzorce zachowań, takie jak współuzależnione picie alkoholu, uzależnienie od leków lub angażowanie się w inne formy autodestrukcji. Terapia współuzależnienia jest PILNIE potrzebna!

To może Cię zainteresować: Alkoholik a rodzina – słowo o miesiącu miodowym i innych zjawiskach >>

Dlaczego warto sięgnąć po fachową pomoc dla osób współuzależnionych

Podjęcie terapii dla współuzależnionych jest konieczne – zarówno dla dobra osoby współuzależnionej, jak i uzależnionej. Długotrwałe współuzależnienie może prowadzić do poważnych problemów psychicznych. Terapia pomaga w przywróceniu równowagi oraz wdrożeniu odpowiednich strategii obronnych. Gdy partner lub partnerka życiowa umie stawiać odpowiednie granice, nałogowiec nie jest już chroniony ani zwolniony z odpowiedzialności za własne działania i ich negatywne konsekwencje, zyskuje więc silniejszą motywację do walki ze swoim uzależnieniem.

Dowiedz się więcej o leczeniu uzależnień >>

Na czym polega terapia dla współuzależnionych i gdzie się na nią udać

Terapia współuzależnienia pomaga jej uczestnikom zrozumieć i odpowiednio zmodyfikować sposób myślenia oraz wzorzec zachowania wobec uzależnionego partnera czy partnerki. Jej celem jest uświadomienie współuzależnionym, że każdy człowiek jest odpowiedzialny za własne życie i nikt nie jest w stanie „naprawić” nałogowca. Może to zrobić tylko on sam. Sesje terapeutyczne uczą także rozpoznawania i wyrażania emocji, stawiania osobistych granic, umiejętności mówienia „nie”. Wspomagają też podniesienie samooceny u uczestników i odbudowę ich emocjonalnej niezależności.

Terapia dla osób współuzależnionych obejmuje sesje indywidualne i grupowe. Potrzebujesz pomocy? Odezwij się do nas! >>